Op een van de velden wordt zo’n jeugdwedstrijd gespeeld. Sinds jaar en dag is het zo dat we bij sv Nieuwkoop de jeugdwedstrijdjes laten fluiten door jeugdspelers, vaak uit de JO13 en JO15. Ook vandaag was dit het geval. Een jeugdspeler staat als spelbegeleider langs de lijn. Aan het begin van het seizoen heb ik hem, met een groep anderen, cursus gegeven en alle ins en outs verteld van het vak ‘spelbegeleider’. Deze speler staat het hele seizoen al met plezier langs de lijn als hij een wedstrijdje mag fluiten en doet dit ook goed.

Ook vandaag stond hij met veel plezier op het veld. Zijn eerste wedstrijden heb ik als begeleider langs de lijn gestaan, maar inmiddels kon hij het alleen af. Zelf floot ik op het veld er achter ook een wedstrijd. Nadat die wedstrijd klaar is, zie ik opeens de jongen naast mijn veld staan, terwijl de wedstrijd van hem bezig is. Direct komt de vraag op wat er aan de hand is. Hij had een beslissing genomen en dat kwam hem op boze trainers en ouders te staan, die naast hem stonden langs de lijn. Hij schrok natuurlijk enorm en liep van het veld weg. De spelers en trainers bleven achter. 

Vol verbazing heb ik het aangehoord en ben ik naar het veld gelopen waar de wedstrijd bezig was. Daar ben ik verhaal gaan halen bij de trainer van het team, die een verhaal vertelde wat ongeveer leek op die van de spelbegeleider, die overigens zelf niet meer terug durfde naar het veld om zijn spullen te pakken. Gefrustreerd ben ik naar binnen gelopen, naar de scheidsrechter toe. Het ging inmiddels goed met hem en hij gaf direct aan dat hij graag wilde blijven fluiten, omdat hij het zo leuk vond. Opgelucht dat ik was, omdat er ook jongens zullen zijn die er direct mee stoppen. Gelukkig bood de trainer zijn excuses wel aan.

Toen de kou uit de lucht was ben ik weer naar buiten gegaan, kijken bij een ander team. De JO10-2G van Nieuwkoop speelde inmiddels een wedstrijd tegen DoCoS. Regelmatig plaats ik wedstrijdverslagen van dit team op de site en spreek ik de trainer van dit team. Het plezier spat er van af. Ook vandaag. Een team met zowel jongens als meisjes, die bijna allemaal al hadden gescoord dit seizoen. Op één speelster na. Maar vandaag zou het gaan lukken, want haar moeder is jarig.

En ja, in de tweede helft schiet ze de bal inderdaad achter de keeper van de tegenstander. Een luid gejuich volgt langs de lijn en iedereen in het team is blij. Zeker ook de trotste moeder die langs de lijn staat. De wedstrijd gaat verloren, maar niemand lijkt het ook maar iets te kunnen schelen. Het gelukkige meisje gaat lachend op de foto voor haar moeder, op de schouder van de trainer, die zelf ook erg blij is.

Eenmaal weer binnen denk ik aan het contrast tussen de twee wedstrijden. Zeker op deze leeftijd, met jonge voetballertjes en jonge scheidsrechters, hoort voetbal voor iedereen leuk te zijn. Ook volgende week met het Paastoernooi zullen er weer genoeg jonge scheidsrechters langs de lijn staan. Als je ze tegen komt, geef ze een schouderklopje of een compliment. Moedig de voetballertjes aan op een positieve manier en laat het leiden van de wedstrijd over aan de scheidsrechter en het coachen aan de trainer. Zo houden we het voor iedereen leuk.

Rick Sinnige